HomeWat is Interpol en hoe werkt het?
Interpol is de grootste internationale organisatie ter wereld, die 196 landen verenigt voor de coördinatie van opsporing, aanhouding en uitlevering van verdachten. Het meldingssysteem maakt het mogelijk om informatie onmiddellijk wereldwijd door te geven. Maar in tegenstelling tot de internationale politie in films, heeft Interpol geen bevoegdheid om arrestaties uit te voeren. Alle acties worden uitgevoerd door nationale wetshandhavingsinstanties. Beslissingen over aanhouding en uitlevering worden genomen op basis van nationale wetgeving en internationale verdragen.
Ons internationale juridische team is gespecialiseerd in het beschermen van cliënten tegen onrechtmatige handelingen binnen het Interpol-systeem. Wij analyseren de rechtmatigheid van meldingen, bereiden verzoeken voor aan de CCF-commissie, coördineren acties met advocaten in risicolanden en minimaliseren reputatieschade. Wij werken snel, vertrouwelijk en met inachtneming van de bijzonderheden van elke jurisdictie om uw vrijheid en belangen overal ter wereld te beschermen.
Interpol — dat is geen politie: Algemene informatie over de structuur van de organisatie
Interpol is de grootste internationale organisatie die samenwerking tussen wetshandhavingsinstanties van verschillende landen bevordert. In tegenstelling tot de wijdverspreide mythe is Interpol geen “internationale politie” en heeft het geen bevoegdheden om zelfstandig mensen aan te houden en te arresteren. Zijn belangrijkste taak is het coördineren van de uitwisseling van informatie tussen staten, het helpen bij opsporingen, onderzoeken en het voorkomen van misdaden die de nationale grenzen overschrijden.
De organisatie fungeert als een wereldwijd platform voor snelle interactie tussen politiediensten, douaneautoriteiten, het openbaar ministerie en andere rechtshandhavingsinstanties. Via het systeem worden notices over opsporing, waarschuwingen over misdaden, gegevens over criminelen en informatie voor het uitvoeren van internationale operaties doorgegeven.
Het hoofdkantoor van Interpol bevindt zich in Lyon, Frankrijk. Dit is het administratieve en strategische centrum waar het beleid van de organisatie wordt gevormd, interactiestandaarden worden ontwikkeld en het beheer van wereldwijde projecten wordt verzekerd. Hier werkt het Secretariaat-Generaal – het belangrijkste uitvoerende orgaan dat wordt gekozen door de Algemene Vergadering.
Interpol heeft ook regionale bureaus, vertegenwoordigingen bij de VN in New York en bij de Europese Unie in Brussel, wat het mogelijk maakt om rechtstreeks activiteiten te coördineren met belangrijke internationale instituten.
Interpol verenigt 196 landen, wat het het grootste internationale rechtshandhavingsnetwerk ter wereld maakt. Elk deelnemend land is verplicht een nationale instantie aan te wijzen voor interactie met de organisatie – het Nationale Centrale Bureau.
NCB – is de schakel tussen nationale wetshandhavingsinstanties en het wereldwijde netwerk van Interpol. Ze zijn gevestigd in de hoofdsteden of grote administratieve centra van de lidstaten en opereren binnen de nationale politie of het ministerie van Binnenlandse Zaken. Via NCB worden alle verzoeken, meldingen en antwoorden ontvangen, evenals de coördinatie van internationale zaken. Functies van NCB:
- Ontvangst en overdracht van verzoeken over opsporing en aanhouding;
- Uitwisseling van operationele informatie met andere landen;
- Coördinatie van internationale operaties met deelname van hun land;
- Vertegenwoordiging van de belangen van nationale autoriteiten in het Interpol-systeem.
De structuur van Interpol omvat enkele belangrijke organen:
- De Algemene Vergadering is het hoogste orgaan dat jaarlijks bijeenkomt. Bepaalt de strategie, keurt de begroting goed, neemt beslissingen over het lidmaatschap.
- Het Uitvoerend Comité – wordt gekozen door de Algemene Vergadering en controleert het werk van het Secretariaat-Generaal tussen de zittingen van de Vergadering.
- Het secretariaat-generaal is het belangrijkste uitvoerende orgaan, verantwoordelijk voor de dagelijkse activiteiten en de coördinatie van het werk tussen landen.
- Nationale centrale bureaus – opereren in elk deelnemend land.
- Regionale bureaus – zorgen voor coördinatie op regionaal niveau (Afrika, Amerika, Azië, enz.).
De belangrijkste taken van Interpol
Een van de kernfuncties van Interpol is het waarborgen van een snelle uitwisseling van criminele informatie tussen landen. Via het beveiligde wereldwijde netwerk I-24/7 delen landen gegevens over verdachten, gezochte personen, gestolen objecten, witwaspraktijken en andere overtredingen. Dit maakt het mogelijk om snel te reageren op dreigingen en misdaden te voorkomen nog voordat ze worden gepleegd.
Interpol fungeert als een verbindende schakel bij het uitvoeren van complexe internationale onderzoeken. Als een misdaad meerdere landen betreft, helpt de organisatie bij het coördineren van acties tussen nationale autoriteiten, het verdelen van taken, het vermijden van dubbel werk en het faciliteren van de uitwisseling van bewijsmateriaal.
De organisatie neemt actief deel aan operaties tegen criminele netwerken. Dit omvat het opsporen van drugssmokkelroutes, het tegengaan van activiteiten van internationale frauduleuze schema’s, de ontmanteling van netwerken voor mensenhandel en illegale migratie. Interpol ontwikkelt ook methodologische richtlijnen voor nationale diensten, helpt bij de implementatie van moderne onderzoeksmethoden en zorgt voor de training van specialisten.
Interpol beschikt over ’s werelds grootste internationale databases over misdaden en overtreders. Ze bevatten miljoenen gegevens: van vingerafdrukken en DNA-profielen tot informatie over gestolen documenten, voertuigen en culturele waardevolle objecten. Nationale wetshandhavingsinstanties hebben hier 24/7 toegang toe en kunnen de gegevens in realtime gebruiken om verdachten te controleren en hun identiteit te bevestigen.
Wat zijn Interpol-meldingen en hoe verschillen ze?
Interpol gebruikt een systeem van gekleurde meldingen om informatie over te dragen tussen de wetshandhavingsinstanties van de lidstaten. Deze meldingen zijn geen arrestatiebevelen, maar officiële verzoeken of berichten die het mogelijk maken om de verblijfplaats van personen te traceren, hen te arresteren, aanvullende informatie te verzamelen en te waarschuwen voor gevaar.
Elke melding heeft zijn eigen kleur, die wijst op het doel en de inhoud ervan. De informatie wordt ingevoerd in globale databases en is toegankelijk voor nationale wetshandhavingsinstanties via een beveiligd netwerk.
Doelen van Interpol-meldingen:
- Het waarborgen van internationale opsporing en coördinatie van acties tussen landen;
- Overdracht van informatie over verdachten, veroordeelden, getuigen of vermiste personen;
- Waarschuwing voor mogelijke bedreigingen van de openbare veiligheid;
- Verzameling van aanvullende gegevens voor het onderzoek.
Laten we de belangrijkste soorten meldingen van Interpol bekijken:
- Red Notice: verzoek om de verblijfplaats vast te stellen en een persoon te arresteren met het oog op uitlevering;
- Blue Notice: verzoek om de identiteit of verblijfplaats van een persoon vast te stellen, evenals het verkrijgen van aanvullende informatie over hem.
- Green Notice: waarschuwing over een persoon wiens acties een gevaar kunnen vormen voor andere landen (bijvoorbeeld bij recidive van misdaden).
- Yellow Notice: opsporing van vermiste personen, inclusief minderjarigen, of identificatie van personen die niet in staat zijn hun naam te noemen (vanwege ziekten of verwondingen).
- Black Notice: verzoek om de identiteit van een onbekend lichaam vast te stellen.
- Purple Notice: overdracht van informatie over methoden, voorwerpen en instrumenten die door criminelen worden gebruikt.
- Orange Notice: waarschuwing over gevaarlijke objecten, stoffen of gebeurtenissen die een bedreiging vormen voor de openbare veiligheid.
- Speciaal bericht van de VN: van toepassing op personen of organisaties die onder de sancties van de VN-Veiligheidsraad vallen.
Gevolgen van het hebben van een Interpol-kennisgeving
Hoewel de kennisgeving zelf geen internationale arrestatiebevel is, kan het in feite een keten van juridische en administratieve acties in gang zetten die het leven van een persoon aanzienlijk bemoeilijken.
Het meest voor de hand liggende gevolg is het risico op arrestatie bij het oversteken van de grens of tijdens het verblijf op het grondgebied van een staat die samenwerkt met Interpol in deze zaak. In EU-landen en een aantal andere jurisdicties leidt de aanwezigheid van een rood bericht bijna automatisch tot aanhouding en het starten van een uitleveringsprocedure.
Zelfs zonder arrestatie kan een melding leiden tot een weigering van toegang tot het land, annulering van een visum of deportatie. Grensdiensten ontvangen in real-time informatie over meldingen via databases, wat vrij reizen praktisch onmogelijk maakt.
Veel staten controleren bij het beoordelen van aanvragen voor een verblijfsvergunning, burgerschap of verlenging van migratiestatus de kandidaten in internationale databases. Het ontdekken van een actieve melding wordt vaak een reden voor weigering of annulering van reeds afgegeven documenten.
In sommige rechtsgebieden kan de aanwezigheid van een Interpol-melding leiden tot het bevriezen van bankrekeningen, het blokkeren van vastgoedtransacties of het beperken van toegang tot investeringen. Banken en financiële instellingen zijn verplicht te reageren op internationale signalen over mogelijke betrokkenheid van een klant bij misdrijven.
Wat te doen als u het doelwit bent geworden van een Red Notice
Probeer niet zelfstandig te handelen. Een ervaren jurist zal de rechtmatigheid van de kennisgeving beoordelen, de naleving van de Interpol-regels controleren en een verdedigingsstrategie voorbereiden. Via een advocaat kan men een kopie van de gegevens opvragen, de onwettigheid van de kennisgeving onderbouwen en het verwijderen ervan initiëren.
Tegelijkertijd is het belangrijk om een strategie te ontwikkelen tegen een mogelijke uitleveringsaanvraag. Dit omvat de analyse van internationale verdragen en het zoeken naar gronden voor weigering. In sommige landen kan men tijdelijke opschorting van de kennisgeving of beperking van toegang tot gegevens in nationale databases bereiken. Dit helpt om bewegingsvrijheid te behouden en arrestatie te vermijden tot de definitieve beslissing van de CCF.
Als de kennisgeving onwettig wordt bevonden en in strijd is met de regels van Interpol, kan de CCF besluiten om de gegevens te verwijderen. Daarna wordt de informatie niet langer doorgegeven aan de deelnemende staten.
Interpol en Europol – wat is het verschil
Interpol vervult de rol van coördinatiecentrum voor de uitwisseling van informatie en samenwerking tussen wetshandhavingsinstanties van verschillende landen. Het heeft geen recht om arrestaties of dwangmaatregelen uit te voeren, maar geeft alleen gegevens door en onderhoudt wereldwijde databases voor onderzoeken.
Europol fungeert op zijn beurt als een wetshandhavingsagentschap van de EU, dat zich specialiseert in de bestrijding van georganiseerde misdaad, terrorisme en andere ernstige misdrijven. Europol werkt uitsluitend samen met de politie en inlichtingendiensten van EU-landen, coördineert operaties en biedt analytische ondersteuning.
Ondanks de verschillen in status en bevoegdheden, werken beide structuren actief samen. Interpol zorgt voor een wereldwijde uitwisseling van informatie, ook met landen buiten de EU, terwijl Europol zich richt op regionale taken en nauwe integratie van politiediensten binnen de EU. In gevallen waarin een onderzoek zowel landen binnen als buiten de EU betreft, kunnen de gegevens en middelen van beide organisaties gezamenlijk worden gebruikt.
Hieronder in de tabel wordt een vergelijking gepresenteerd van Interpol en Europol op basis van de belangrijkste kenmerken van hun activiteiten:
| Criterium | Interpol | Europol |
|---|---|---|
| Status | Internationale organisatie | Agentschap van de EU |
| Geografie van activiteiten | 196 landen van de wereld | 27 landen van de EU |
| Hoofdkantoor | Lyon, Frankrijk | Den Haag, Nederland |
| Belangrijkste taken | Coördinatie van informatie-uitwisseling, wereldwijde databases, opsporingsmeldingen | Analytische ondersteuning, coördinatie van onderzoeken binnen de EU, bestrijding van zware criminaliteit |
| Het recht van arrestatie | Nee, alleen de overdracht van gegevens aan nationale autoriteiten. | Nee, maar coördineert gezamenlijke operaties binnen de EU. |
| Leden | Landen van alle continenten | Alleen EU-lidstaten |
| Werkrichtingen | Transnationale misdaad, terrorisme, cybercriminaliteit, opsporing | Georganiseerde misdaad, terrorisme, drugshandel, cyberdreigingen in Europa |
| Interactie met andere landen | Ja, over de hele wereld | Alleen door samenwerking van de EU met externe partners |
| Rechtsgrondslag | Statuten van Interpol | EU-verordening over Europol |
Schendingen en misbruik van het Interpol-systeem
Hoewel Interpol is bedoeld als een instrument voor internationale samenwerking in de strijd tegen criminaliteit, wordt het notificatiesysteem in de praktijk vaak met misbruik gebruikt. Een van de meest problematische verschijnselen zijn politiek gemotiveerde notificaties, wanneer een land een Red Notice initieert niet om echte misdaden te vervolgen, maar om druk uit te oefenen op tegenstanders, journalisten, activisten en zakenmensen. Dergelijke gevallen schenden Artikel 3 van het Interpol-statuut, dat inmenging in zaken van politieke, militaire, raciale of religieuze aard verbiedt.
In een aantal landen wordt Red Notice gebruikt om beperkingen van de nationale wetgeving te omzeilen, om arrestatie of deportatie via derde jurisdicties te bewerkstelligen. Europese rechtbanken hebben een consistente praktijk ontwikkeld om personen te beschermen tegen uitlevering aan staten waar hen een oneerlijk proces of marteling te wachten staat. Dergelijke beslissingen zijn vaak gebaseerd op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
De commissie CCF speelt een cruciale rol bij het verwijderen van illegale meldingen, maar het proces van verwijdering kan maanden duren. Dit alles benadrukt het belang van tijdige raadpleging van advocaten die in staat zijn de politieke of onrechtmatige aard van de vervolging te bewijzen en de cliënt te verdedigen bij nationale en internationale instanties.
Hoe kan een advocaat helpen bij een kennisgeving van Interpol?
De advocaat zal de kennisgeving analyseren, het type bepalen, de rechtmatigheid van de publicatie en mogelijke gevolgen in het land van verblijf en in het buitenland beoordelen. Dit zal helpen om een verdedigingsstrategie te ontwikkelen en vast te stellen welke acties als eerste moeten worden ondernomen.
Als de kennisgeving in strijd is met de regels van Interpol, kan de advocaat een procedure starten om deze te laten verwijderen. Hiervoor wordt een verzoek ingediend bij de CCF-Commissie met een onderbouwing van de onrechtmatigheid van de kennisgeving en bewijzen ter ondersteuning van de positie van de cliënt.
Parallel aan het aanvechten van de kennisgeving kan een advocaat bescherming tegen uitlevering in het woonland bieden. Dit omvat het opstellen van verzoekschriften, het verzamelen van bewijsmateriaal, deelname aan gerechtelijke zittingen en verwijzing naar internationale verdragen die als basis kunnen dienen voor weigering van uitlevering.
Een competente jurist zal ook helpen om de risico’s te verminderen van weigering van toegang tot andere landen, annulering van visa of verblijfsvergunningen, bevriezing van bankrekeningen en andere administratieve beperkingen.
Wend u tot advocaten voor Interpol-zaken
Als u te weten bent gekomen over de aanwezigheid van een Interpol-melding of vermoedt dat uw gegevens in de internationale opsporingsdatabase zijn opgenomen, speelt tijd een cruciale rol. Zelfs een foutieve of onrechtmatige melding kan leiden tot aanhouding, weigering van toegang, bevriezing van activa en ernstige reputatieschade.
Tijdige raadpleging van juristen stelt u in staat om de situatie snel te beoordelen en risico’s te minimaliseren. Ervaren specialisten:
- Controleren op de aanwezigheid en het type melding;
- Zij zullen de rechtmatigheid en overeenstemming met het Statuut van Interpol vaststellen;
- Zullen een verzoekschrift voorbereiden voor de Commissie CCF om de kennisgeving aan te vechten;
- Ontwikkelen een strategie voor bescherming tegen uitlevering;
- Zullen helpen de gevolgen voor visa, verblijfsvergunningen, burgerschap en bankrekeningen te voorkomen.
Wij werken met zaken van Interpol over de hele wereld, coördineren acties met advocaten in risicolanden en zorgen voor volledige vertrouwelijkheid. Wacht niet tot een kennisgeving de reden wordt voor arrestatie of blokkering van uw activa. Neem vandaag nog contact op met ons team om vrijheid, reputatie en belangen te beschermen.
